Μια τυπική ιστορία ρομαντισμού και κωμωδίας, χωρίς τίποτα καινούριο αλλά οι ερμηνείες είναι αξιοπρεπείς και ακόμα κι αν δεν συμπεριλαμβάνεται στον αγαπημένο μου τύπος ταινιών, βρήκα τον εαυτό μου να τη βρίσκει ικανή να κρατήσει το ενδιαφέρον μου καθώς τη παρακολουθούσα. Η Άννα Φάρις και η Εύα Λονγκόρια είναι πολύ καλές εδώ, αλλά ο Eugenio Derbez είναι ακόμα καλύτερος, αρκετά αστείος...
Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...
Βίαιη Δικαιοσύνη (2016)
Εδώ τα πράγματα είναι αμφίρροπα. Από τη μία η συνηθισμένη χολιγουντιανή υπερβολή καθώς ένας σούπερ μπαμπάς προστατεύοντας την κόρη του σκοτώνει όποιον βρει στο πέρασμα του. Από την άλλη δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη διαφορετικότητα του ρόλου του Mel Gibson αυτή τη φορά, ο οποίος αν και σε μεγάλη ηλικία έχει την ένταση και το παρουσιαστικό ενός νεότερου ηθοποιού. Να υπογραμμίσουμε...