Υπόθεση: Μετά από 12 χρόνια απουσίας, ένας συγγραφέας γυρίζει στο πατρικό του με σκοπό να κάνει μια πολύ σημαντική ανακοίνωση στην οικογένεια του. Το ήσυχο απόγευμα όμως, δίνει τη θέση του σε αντιπαραθέσεις, βεντέτες, συναισθήματα υποκινούμενα από μοναξιά κι αμφιβολία, κι όλες οι απόπειρες αποτυγχάνουν από την ανικανότητα των ανθρώπων να ακούσουν και ν’ αγαπήσουν
Έχω μόλις τελειώσει την παρακολούθηση της ταινίας στο ERTFLIX για να μπορώ να κάνω την κριτική. Η ταινία ξεκινά με τον πρωταγωνιστή στον αεροπλάνο να λέει "αποφάσισα να κάνω το ταξίδι για να ανακοινώσω τον θάνατό μου". Ωραία, σκέφτομαι, είναι κάτι πρωτότυπο, θα έχει ενδιαφέρον. Η ταινία προχωρά και μας παραπλανεί καθώς μας προετοιμάζει για την "ανακοίνωση" αυτή (ακόμα κι αν δεν πρόκειται για κυριολεκτικό θάνατο). Ε λοιπόν αυτό δεν θα το δούμε ποτέ, παρά τον ατυχή συμβολισμό στο τελευταίο σημείο της ταινίας. Απογοήτευση. Αλλά ας πάμε στα πιο τεχνικά
Το πρώτο συμπέρασμα είναι οτι η ταινία είναι επαναλαμβανόμενη και δεν μπορείς να ταυτιστείς ή να συμπάσχεις με κανέναν από τους χαρακτήρες. Παίζουν όλοι υπέροχα, αφού μας δίνουν αυτό που υποτίθεται ότι προσποιούνται, δείχνουν όντως μια προβληματική οικογένεια στην οποία ο μέσος άνθρωπος δεν θα άντεχε πολύ καιρό. Το πρόβλημα είναι ότι το σενάριο είναι επαναλαμβανόμενο, δείχνει το ίδιο ξανά και ξανά, την ίδια ένταση, τις ίδιες αντιδράσεις και μερικές φορές χρησιμοποιεί ακριβώς τις ίδιες τις φράσεις των πρωταγωνιστών. Στο πρώτο μισό της ταινίας, είχαμε καταλα΄βει τον χαρακτήρα του καθένα, όμως το σενάριο συνέχιζε να μας βομβαρδίζει με τις ίδιες συμπεριφορές μέχρι το τέλος της χωρίς λόγο. Κι ενώ ανυπομονούμε για την αρχική "υπόσχεση" του πρωταγωνιστή", αυτή δεν πραγματοποιείται ποτέ ούτε κυριολεκτικά ούτε μεταφορικά.Το καλύτερο πράγμα για την ταινία, όταν βγαίνουν οι τίτλοι, είναι ότι τελείωσε
Βαθμολογήστε την ταινία!