Υπόθεση: 11 Σεπτεμβρίου 2001. Ο Τζον ΜακΛάφλιν και ο Γουίλ Χιμένο είναι δύο αστυνομικοί που ζουν και εργάζονται στη Νέα Υόρκη. Όταν ο πρώτος από τους Δίδυμους Πύργους χτυπιέται από αεροπλάνο, οι δύο αστυνομικοί, μαζί με εκατοντάδες συναδέλφους τους και πυροσβέστες, πηγαίνουν στο χώρο του συμβάντος για να βοηθήσουν όσους εγκλωβισμένους μπορούν.
Πριν καλά - καλά καταλάβουν τι συνέβη, πριν δουν το δεύτερο αεροπλάνο να προσκρούει στον άλλο πύργο, θα βρεθούν οι ίδιοι εγκλωβισμένοι κάτω από τα χαλάσματα του πύργου που καταρρέει. Είναι τραυματισμένοι, πεινασμένοι, διψασμένοι και... αποκομμένοι από τον έξω κόσμο. Δεν μπορούν να κινηθούν και για να συνεχίσουν να ζουν θα χρειαστεί ένα... θαύμα.
Την ίδια ώρα, οι σύζυγοι των δύο εγκλωβισμένων και οι οικογένειές τους, τραβάνε το δικό τους ζόρι...
Ξέρω ότι κάποιοι θα πουν ότι είμαι ένα φρικτό άτομο επειδή δεν μου αρέσει η ταινία των Δίδυμων Πύργων, αλλά η ταινία ήταν απλά ενοχλητική. Τα τρέιλερς δείχνουν ένα φωτεινό, υπαίθριο σκηνικό με πολλούς αστυνομικούς και πυροσβέστες και άλλα τέτοια, αλλά στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι μόνο δύο τύποι παγιδευμένοι στο σκοτάδι, στα ερείπια, μιλώντας με τεταμένες φωνές για την οικογένειά τους, ενώ η οικογένειά τους βρίσκεται αναστατωμένη στο σπίτι. Μην με παρεξηγείτε, σέβομαι το γεγονός, αλλά η σημασία ενός ιστορικού γεγονότος δεν σημαίνει ότι όλοι πρέπει να δουν μια κακή ταινία. Συμπερασματικά, η ταινία είναι πολύ επαναλαμβανόμενη, ο συνεχής κακός φωτισμός και το συνήθως αμετάβλητο τοπίο τη καθιστά δυσάρεστη να τη παρακολουθείς για πολλή ώρα και ήταν πολύ δύσκολο να ταυτιστείς με τους χαρακτήρες
Αδιάφορη όπως και οι πρωταγωνιστές της για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Μην περιμένετε να δείτε αληθοφανείς σκηνές καταστροφής όπως θα περίμενε κανείς σε μια ταινία με θέμα την 11/9, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο στον χώρο που εγκλωβίστηκαν οι παραπάνω αστυνομικοί ή στα σπίτια των συγγενών τους. Καμία αγωνία, καμία πλοκή, κανένα δράμα, καμία ερμηνεία, κανένα οπτικό εφέ. Ειδικά όταν το θέμα της δίνει τεράστιες δυνατότητες για τη παραγωγή, όπως το Πτήση 93. Η μόνη χειρότερη ταινία για το ίδιο θέμα είναι το 9/11 του 2017 με τον Τσάρλι Σιν (άλλη απογοήτευση κι εκεί)
Είπα αδιάφορη; Εννοούσα απελπιστικά αδιάφορη και βαρετή
Βαθμολογήστε την ταινία!