Υπόθεση: Ο Τζον (Βίγκο Μόρτενσεν) ζει με τον σύντροφό του Έρικ (Τέρι Τσεν) και την μικρή τους κόρη Μόνικα (Γκάμπι Βέλις) στην Καλιφόρνια. Ο πατέρας του, ο Γουίλις (Λανς Χένρικσεν), ένας δύστροπος και πολύ συντηρητικός άνδρας, ζει μόνος του στην απομακρυσμένη φάρμα όπου μεγάλωσε ο Τζον. Το μυαλό του Γουίλις σιγά σιγά χάνεται, κι έτσι ο Τζον τον παίρνει μαζί του με σκοπό αυτός και η αδερφή του Σάρα (Λόρα Λίνεϊ) να βρουν έναν οίκο ευγηρίας, όπου θα μπορούσε να μένει πιο κοντά τους. Όμως οι καλές προθέσεις των δύο δύσκολα διαπερνούν την άρνηση του πατέρα τους για οποιαδήποτε αλλαγή στην ζωή του. Ένα ταξίδι από το σκοτάδι στο φως, από τον θυμό και την πικρία στην αποδοχή
Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που δίνει στον Viggo Mortensen την ευκαιρία να λάμψει ως σκηνοθέτης και ακόμη περισσότερο επιτρέπει στον Lance Henrikson να λάμψει ως ηθοποιός, γιατί στο τέλος, ο Lance κλέβει την παράσταση ως τον άξεστο πατέρα που καταρρέει από τα γηρατειά, αλλά τα 2 μεγάλα παιδιά του δείχνουν υπομονή και ανοχή μαζί του. Όπως πολλές ταινίες στις μέρες μας, λέει την ιστορία με μη γραμμικό τρόπο και εδώ φαίνεται να πηγαίνει καλά. Δεν μπορούμε να πούμε πως η ταινία δεν έχει προβλήματα. Η μεγαλύτερη αποτυχία της ταινίας είναι οτι δεν μας δίνει να καταλάβουμε γιατί τα παιδιά του απλά δεν τον παράτησαν. Πόσες σκηνές μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει κάποιον που κακοποιεί λεκτικά τους γύρω του; Υπάρχουν τόσο λίγες σκηνές για κάτι που αγαπάει, που κάνει όλους γύρω του να φαίνονται άγιοι να ανέχονται τέτοια συμπεριφορά και αυτό φαίνεται μη ρεαλιστικό στην ιστορία. Η Laura Linney (μεγάλη ηθοποιός) στη μικρή της σκηνή έφερε πραγματικά τον ρόλο της ενήλικης κόρης στη ζωή. Συνολικά, η ταινία κράτησε το ενδιαφέρον μου, είναι νοσταλγική με έναν καταθλιπτικό τρόπο, πραγματικά μια ιστορία ευκαιριών που χάθηκαν και ενώ αξίζει να το παρακολουθήσετε μια φορά (αν σας αρέσει κάποιος από αυτούς τους ηθοποιούς), εγώ δεν θα το παρακολουθούσα ξανά
Βαθμολογήστε την ταινία!