Υπόθεση: Ο Άλεξ, ένας δύτης, βρίσκεται πολύ καιρό στη Νέα Ορλεάνη, όπου δουλεύει τα βράδια σ’ ένα μπαρ και ζει μια ζωή χωρίς σκοπό, αλλά και χωρίς να κάνει κάτι να ξεφύγει απ’ αυτήν. Στην Ελλάδα τον περιμένει η Δάφνη, η αγαπημένη του, που του είναι μεν αφοσιωμένη, αλλά συγχρόνως τον προειδοποιεί ότι «δεν υπάρχουν Πηνελόπες πια» και κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσει να επιστρέψει.
Μια μέρα ο Άλεξ δέχεται μια κλήση για δουλειά και αποφασίζει να τη δεχτεί. Από εκεί ξεκινάει ένα ταξίδι, με αρχικό προορισμό την Αλάσκα και μετά τον Βερίγγειο Πορθμό, στον Β. Ειρηνικό, που δίνει αφορμή για προβληματισμό και συζητήσεις. Η μοναξιά είναι το κυρίαρχο στοιχείο -η μοναξιά του ήρωα αλλά και των τοπίων- μαζί με το χρόνο, που στο Βορρά αλλάζει η αίσθησή του, καθώς οι ρυθμοί γίνονται πιο νωχελικοί.
Από την άλλη πλευρά, η Δάφνη, η γυναίκα που ο Άλεξ αγαπά αλλά φαίνεται να μην μπορεί να προσεγγίσει, ξεκινά το δικό της μακρινό ταξίδι, καθώς αποφασίζει να πάει να τον βρει. Το πού θα καταλήξουν τα -κυριολεκτικά και μεταφορικά- ταξίδια τους, καθώς και η συνάντησή τους, μένει ανοιχτό στο τέλος
Πολύ καλό σενάριο και σκηνοθεσία. Μακριά από τις συμβάσεις και τις ευκολίες του εμπορικού κινηματογράφου και την πολιτική ορθότητα και νωθρότητα των φεστιβαλικών ταινιών. Ένα επίτευγμα από τον ελληνικό κινηματογράφο με μία ταινία που είναι ελληνική και παγκόσμια μαζί.
Σπάνιο διαμάντι, που είναι δύσκολο να το κατατάξεις σε κάποιο είδος. Περιπέτεια και ποίηση και ταινία περιπλάνησης (road movie) μαζί.
Θαυμάσια ταινία (θαλασσινού) δρόμου!! Καταπληκτική ατμόσφαιρα!
Βαθμολογήστε την ταινία!