Υπόθεση: Ένα συγκλονιστικό προσωπικό video-ημερολόγιο χρονικό της καταστροφής μέσα από τα μάτια μιας νεαρής γυναίκας, της Γουαντ Αλ-Κατέμπ, που θέλει να διαφυλάξει ντοκουμέντα ώστε η Σάμα, η νεογέννητη κόρη της, να καταλάβει στο μέλλον για ποιο λόγο οι γονείς της πήραν συγκεκριμένες αποφάσεις στη διάρκεια του πολέμου στη Συρία.
Το χρονικό μιας απόλυτης καταστροφής μέσα από την ακατανίκητη δύναμη της δίψας για ζωή ενός νέου ζευγαριού
Να ξεκινήσω λέγοντας πρώτον οτι αυτό δεν είναι ένα ντοκιμαντέρ για όλους τους θεατές, γιατί περιέχει αρκετά σκληρές σκηνές. Το δεύτερο είναι οτι είναι ένα διαφορετικό είδος ντοκιμαντέρ, πρόκειται για μια αφήγηση σε συνδυασμό με σκηνές ερασιτεχνικά τραβηγμένες από κάμερα ή κινητά. Τα γεγονότα διαδραματίζονται στο Χαλέπι, στη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας με επίκεντρο τη μικρή Σάμα, τη κόρη των πρωταγωνιστών κατά τη διάρκεια του Συριακού Εμφυλίου. Η ιστορία είναι άριστα δομημένη, καταγράφοντας τις συγκλονιστικά δραματικές στιγμές των κατοίκων, δίνοντας την εικόνα των επιπτώσεων ενός σύγχρονου πολέμου στις ζωές των αμάχων. Οι ερασιτεχνικές λήψεις είναι μερικές φορές εκνευριστικές λόγω της κίνησης, αλλά υποθέτω δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι, είναι οι πολλές σκηνές από drone, οι οποίες μαρτυρούν τη προδιάθεση για τη παραγωγή του ντοκιμαντέρ και χαλάνε τον αυθορμητισμό του. Αλλά συνολικά το βάρος πέφτει στα ίδια τα γεγονότα και αυτό το κάνει πραγματικά αξιόλογο και ιδιαίτερο. Γενικά είναι ένα must για όλους τους θεατές-οπαδούς της ιστορίας
Αν μπορούσα να βάλω περισσότερο από 5 θα το έκανα. Το παρακολούθησα για πρώτη φορά απόψε και κατέληξα οτι πρόκειται για ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ. Κρίμα που έχασε το Όσκαρ. Για ένα αριστούργημα 96 λεπτών που σε αφήνει άφωνο, πιθανόν θα κλαίτε στα 80 από αυτά. Δείτε κάτι τέτοιο και μετά σκεφτείτε για το αν πρέπει να παραπονιέστε για το πόσο κακή είναι η ζωή. Τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτά που περνούν αυτοί οι δύστυχοι άνθρωποι καθημερινά. Οτιδήποτε λιγότερο από 4 για αυτήν την ταινία θα με κάνει να πιστεύω ότι οι άνθρωποι αυτοί παρακολουθούσαν μια διαφορετική ταινία. Συγχαρητήρια στους εξαιρετικούς σκηνοθέτες Waad al-Kateab και Edward Watts. Και κλείνω με τη μεγάλη ατάκα: "Σάμα, είσαι το πιο όμορφο πράγμα στη ζωή μας, αλλά σε τι ζωή σε έφερα... δεν το επέλεξες... θα με συγχωρείς ποτέ;"
Βαθμολογήστε την ταινία!