Υπόθεση: Η ταινία με τίτλο «The Darkest Hour», θα βγει στις αίθουσες τον Ιανουάριο του 2018. Το σενάριο αφηγείται τις πρώτες μέρες της πρωθυπουργίας του Τσόρτσιλ, όταν οι δυνάμεις των Ναζί είχαν αρχίσει να καταλαμβάνουν την Ευρώπη και ο ίδιος έπρεπε να αποφασίσει αν θα συνηθηκολογήσει μαζί τους στην πιο σκοτεινή στιγμή της ιστορίας της χώρας του
Marmelady
25/07/2019 12:28
Στα πρώτα δευτερόλεπτα της γνωριμίας μας με τον Τσώρτσιλ, δίνεται αμέσως η αίσθηση της παιδικότητας, της νευρικότητάς του, της εκκεντρικότητάς του, της ευφράδειάς του και της ικανότητάς του να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Η ημερομηνία είναι 10 Μαΐου 1940 και βρίσκεται στα πρόθυρα να εκπληρώσει τη φιλοδοξία του να γίνει πρωθυπουργός
Ένα μεγάλο μέρος του πρώτου μισού της ταινίας είναι αφιερωμένο στην ανάδειξη των αδυναμιών του Τσώρτσιλ: της παιδικής του εξάρτησης από την σύζυγό του Κλημεντίνη, του ήπιου αλκοολισμού του, της κακομεταχείρισης του, της παραληρητικής οπτικής του για τον πόλεμο και της τάσης του προς την κατάθλιψη. Στο τελευταίο μέρος της ταινίας, τελικά αρχίζουμε να βλέπουμε ακριβώς αυτό που τον έκανε έναν τέτοιο ηγέτη. Δεν ήταν μόνο η ρητορική του, αλλά η σαφήνεια του οράματός του. Έδωσε προσοχή στον λαό με έναν τρόπο που οι άλλοι πολιτικοί δεν το έκαναν
Ο Ολντμαν δεν μοιάζει με τον χαρακτήρα του. Ακόμη και μετά τις εκατοντάδες ώρες μακιγιάζ, δεν είναι τόσο ογκώδης όσο ο Τσώρτσιλ. Όταν γυρίζει κάτω από τους διαδρόμους του Whitehall, φαίνεται πολύ πιο ευκίνητος από ότι θα περίμενε κανείς από έναν άνθρωπο της ηλικίας και των κιλών του. Αλλά τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία. Πρόκειται για μια μεγαλειώδη ερμηνεία από τον Γκάρι Όλντμαν. Μια ταινία που δεν έχει σκοπό να αναδείξει τα γεγονότα, αλλά τον κεντρικό της χαρακτήρα. Σκηνοθετικά, ο Joe Wright παίρνει κυριολεκτικά τον τίτλο της ταινίας και τον αποδίδει σα να πρόκειται για φιλμ νουάρ. Κάθε σκηνή βρίσκεται μέσα σε έντονες σκιές και χαμηλό φωτισμό. Η κάμερα δεν σταματά ποτέ να κινείται. Όπως και η ιστορία
AcideeC
22/02/2019 20:31
Ο Γκάρι Όλντμαν είναι ένας από τους πιο σοβαρά δυνατούς ηθοποιούς της 7ης τέχνης και επιτέλους μετά από 35 χρόνια καριέρας στον κινηματογράφο κερδίζει το πρώτο του Όσκαρ σε αυτή τη ταινία. Αν ήταν στο χέρι μου βέβαια, θα του το έδινα τριάντα χρόνια πριν, στην αξέχαστη ερμηνεία του στο Λεόν, το αριστούργημα του Λικ Μπεσόν. Δε θα έλεγα το ίδιο και για το Η Πιο Σκοτεινή Ώρα, το οποίο φυσικά είναι μια καλή ταινία, αλλά της λείπουν πολλά. Αφηγείται την ιστορία ενός πολύ μεγάλου ηγέτη στην - πραγματικά - πιο σκοτεινή ώρα της ανθρωπότητας, αλλά τίποτα περισσότερο. Μοιάζει περισσότερο με ένα καλοφτιαγμένο ντοκιμαντέρ του History Channel παρά με μια μεγάλη εμπορική επιτυχία του σύγχρονου κινηματογράφου. Δεν θα τη ξανάβλεπα, τη συστήνω μόνο για ιστορικούς λόγους
Βαθμολογήστε την ταινία!