Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής (2015)

Κριτική ταινίας από τους επισκέπτες

• Jon07 10/02/2024 18:42

  Μετά από μια ενεργειακή κρίση, ο κόσμος έχει καταστραφεί και ο πολιτισμός έχει καταρρεύσει. Σε έναν μετα αποκαλυπτικό κόσμο στον οποίο η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία, σε αντίθεση με το νερό, το πετρέλαιο και τα πυρομαχικά που είναι οι βασικές αξίες επιβίωσης, ένας επιζών, ο Τομ Χάρντι (στον ρόλο του Max Rockatansky) κυνηγημένος και φυλακισμένος από τους φρικιαστικούς War Boys του Immortan Joe, είναι καταδικασμένος να φορά ένα σιδερένιο φίμωτρο και να ζει ως παροχέας αίματος για τους δεσμώτες του. Καταφέροντας να διαφύγει της αιχμαλωσίας του, ενώνεται με την Furiosa, μια οδηγό φορτηγού και αξιωματικό του Joe και μαζί αναζητούν το "Πράσινο Μέρος" - μια μακρινή χώρα στην οποία μεγάλωσε η Furiosa. Το φορτίο τους είναι ένα πολύ εύφλεκτο κοκτέιλ βενζίνης, πυρομαχικών και εγκυμοσύνης και αιχμάλωτες τις 5 συζύγους του Joe. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους στην οποία βρίσκονται συνεχώς κυνηγημένοι από τον Joe και τη συμμορία του, συναντούν διάφορους παρανοϊκούς εχθρούς με μοτοσικλέτες, αλυσοπρίονα και μουσικά όργανα. Τελικά όμως θα καταφέρουν να ξεφύγουν από τους κυνηγούς τους και να σκοτώσουν τον Joe
  
  Το Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής, είχε την ατυχία να συναγωνίζεται στα Όσκαρς του 2016 με άλλες μεγάλες ταινίες όπως το Η Επιστροφή με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και το Spotlight. Παρόλα αυτά κατάφερε να κερδίσει 6 Όσκαρς, από τα οποία όλα αφορούσαν τεχνικά θέματα παραγωγής και όχι κινηματογραφικά. Αυτή η φεμινιστική μετενσάρκωση της αυστραλιανής κλασικής ταινίας που απογείωσε τον κάποτε νεαρό Μελ Γκίμπσον και η οποία επανερχόταν κάθε 10 χρόνια με ένα sequelt, κάθε φορά με περισσότερα χρήματα, με περισσότερα αυτοκίνητα και περισσότερο θόρυβο, έχει (παραδόξως) ονομαστεί η καλύτερη αυστραλιανή ταινία του 21ου αιώνα μέχρι σήμερα
  Η ταινία είναι κατακλυσμένη από heavy metal μουσική, που προέρχεται όχι μόνο από τα soundtracks αλλά και από τα οχήματα, είτε με τα ηχεία τους είτε με τους εν κινήσει-παίζοντας-ζωντανά "μουσικούς". Πέρα από αυτό, η ταινία παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο τα μετα-αποκαλυπτικά τοπία και τους ανθρώπους τους - εξ ου και τα Όσκαρς. Το θέμα της ταινίας είναι γνωστό από το 1979 και δε νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην έχει δει κάποιο από τα sequel του. Ο Tom Hardy, αδιάφορος, δεν έχει καμία σχέση με τον χαρακτήρα που ενσάρκωνε ο Μελ Γκίμπσοον στα τρία πρώτα Mad Max. Η Σαρλίζ Θερόν, επίσης αδιάφορη, απλά "πουλάει" το όνομά της. Ο Νίκολας Χουλτ τα ίδια, και πάει λέγοντας. Γενικά, μια πολύ εντυπωσιακή παραγωγή, χωρίς όμως καμία ουσία, με περιορισμένο κοινό νεαρούς θεατές χωρίς κινηματογραφική εμπειρία (και κριτήρια)

• Κατερίνα ΜΧ 27/08/2019 13:28

  Θα διαφωνήσω, έχει φοβερά σκηνικά και οπωσδήποτε χρειάστηκε να πέσουν πάρα πολλά χρήματα για να φτιαχτούν όλοι αυτοί οι φανταστικοί κόσμοι. Είναι μια περιπέτεια που συνεχόμενα για δύο ώρες γίνονται πράγματα, ανατροπές. Μπορεί να έχει πολλή βία, κακή μουσική και αποκρουστικές καταστάσεις/χαρακτήρες αλλά τα πάντα είναι προσεγμένα στη παραμικρή λεπτομέρεια. Ναι, δεν είναι για όλους, αλλά αν το δούμε καθαρά κινηματογραφικά, πρόκειται για υπερπαραγωγή. Ο Tom Hardy δεν είναι ο,τι καλύτερο μπορείς να δεις σε πρωταγωνιστή σε μια τέτοια ταινία, αλλά μου φάνηκε τουλάχιστον αξιοπρεπής. Όσο για τη Σαρλίζ Θερόν, ούτε από αυτή είδαμε κάτι ιδιαίτερο. Το μόνο πρόβλημα λοιπόν που βλέπω είναι το μέτριο καστ. Κατά τα άλλα, είναι από τις πιο εντυπωσιακές ταινίες που έχω δει

• Γιάννης Κ 23/08/2019 11:50

  Θα τη λάτρευα αν ήμουν στην ηλικία των 14-18. Μπορεί να αναφωνούσα και ένα "Ααααααααα", εντυπωσιασμένος με όλον αυτόν τον χαμό που γίνεται. Τώρα πια, με αφήνει όχι απλώς αδιάφορο, αλλά δυσαρεστημένο καθώς δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε έναν ώριμο θεατή. Ναι, την είδα, γι αυτό και μπορώ να εκφέρω γνώμη, αν και δε νομίζω οτι η γνώμη μου θα ήταν διαφορετική αν δεν την είχα δει, γνωρίζοντας τι διαπραγματεύονται αυτές οι ταινίες με τους τηλεθεατές. Μια γνωστή, επιτυχημένη συνταγή, ξεκινώντας από 1979, φθάνει στη 4η της κατά σειρά ταινία, διοχετεύοντας αχρείαστη βία και φασαρία σε ένα σενάριο που το έχουμε δει δεκάδες ή εκατοντάδες φορές. Σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερη από το "Τα Παιδιά των Ανθρώπων", "Ο Δρόμος", "Ο Εκλεκτός" ή το "Ζωντανός Θρύλος". Είναι κάτι ίδιο με πολλά άλλα μέτρια τέτοια σενάρια. Είναι απλά μια μεγάλη παραγωγή, εκμεταλλευόμενη δύο μεγάλα ονόματα και τον θρύλο του Mad Max

Έχετε δει αυτή τη ταινία; Γράψτε μια κριτική