Υπόθεση: Τοποθετημένο στο Mississippi, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, η ιστορία ακολουθεί δυο οικογένειες, μια λευκών και μια μαύρων, που προσπαθούν να συμβιώσουν όταν η οικογένεια των λευκών μετακομίζει καθώς έχει αγοράσει την φάρμα όπου εργάζονται στην συλλογή βαμβακιού οι μαύροι
Βλέπω ότι κάποιες από τις κριτικές του Mudbound λένε ότι είναι πολύ αργό, κορυφώνεται μόνο κοντά στο τέλος και στερείται εστίασης σε μεγάλο μέρος της εξέλιξης. Και είναι αλήθεια ότι για την πρώτη ώρα, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε προς ποια κατεύθυνση οδεύει η ταινία. Είναι επίσης αλήθεια ότι πολλές από τις σκηνές στο πρώτο μισό του δεν είναι απαραίτητες για το τελικό προϊόν. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Είναι ωραίο να έχεις μια ταινία που λέει πραγματικά μια ιστορία για ανθρώπους, εξερευνώντας πραγματικά τους χαρακτήρες. Κάθε σκηνή σας λέει κάτι για τους χαρακτήρες που παρουσιάζει, δείχνοντάς σας γιατί πρέπει να τους προσέξουμε, είτε είναι καλοί είτε κακοί. Αντί να βιάζεται προς κάποιο συμπέρασμα, το Mudbound φροντίζει πραγματικά να μας απορροφήσει στον κόσμο του και να μας κάνει να συμπάσχουμε με χαρακτήρες που υποφέρουν σε ρεαλιστικές καταστάσεις, αντιμετωπίζουν ρεαλιστικά διλήμματα και τα ξεπερνούν. Αυτό είναι που κάνει τις τελευταίες σκηνές του Mudbound πολύ πιο δυνατές
Ένα μικρό σφάλμα του Mudbound είναι ότι περιμένει πάρα πολύ για να εισαγάγει σωστά τους δύο βασικούς χαρακτήρες του στην ιστορία. Κατά τα άλλα, η σκηνοθεσία ήταν υπέροχη. Η υποκριτική ήταν περισσότερο από καλή - ήταν απλά εξαιρετική από όλους τους ηθοποιούς. Αλλά ο πραγματικός λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να χάσετε τη ταινία, είναι η ιστορία και το σενάριο. Είναι μια πολύ εύλογη, ρεαλιστική, απορροφητική, συγκινητική και βαθιά ιστορία που δεν αμφιβάλλω ότι έχει συμβεί χιλιάδες φορές στο παρελθόν, δυστυχώς.Αν και ο χρόνος προβολής του είναι 2 ώρες και 10 λεπτά, για μένα ήταν σαν ένα λεπτό. Εξαιρετική δεξιοτεχνία, καταπληκτική ερμηνεία και υπέροχη ιστορία με υπέροχο σενάριο - προσωπικά πιστεύω οτι είναι μια από τις καλύτερες ταινίες του 2017
Υπάρχουν εκατοντάδες ταινίες με θέμα το ρατσισμό στην Αμερική του προηγούμενο αιώνα. Αυτή εδώ έχει την ιδιαιτερότητα των παράλληλων ιστοριών δύο οικογενειών, μιας λευκής και μιας έγχρωμης. Νομίζω πως ο τρόπος αφήγησης αυτός θα μπορούσε να είχε δώσει στην ταινία το Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σενάριο για το 2018. Για την ιστορία, το σενάριο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Henry McAllen. Δεν τα κατάφερε να πάρει το Όσκαρ, αλλά τελικά σημασία έχει πώς αυτό που βλέπουμε είναι αρκετά καλό. Το καστ είναι πολύ καλό, ειδικά ο Γκάρετ Χέντλαντ ξεχωρίζει, αν και δεν έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μέσα σε αυτή την κοινωνικά ταραγμένη εποχή στον Μισισιπή, μην περιμένετε να δείτε τίποτα άλλο εκτός από δράμα. Είναι όμως ένα δυνατό δράμα που οπωσδήποτε αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε 2 ώρες και κάτι για να το δείτε
Βαθμολογήστε την ταινία!