Υπόθεση: Η ταινία γυρίστηκε στη Νίσυρο το 1999. Η σκηνοθέτις ακολούθησε τους κατοίκους με την κάμερά της κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, της Μεγάλης Εβδομάδας και της Διακαινησίμου, καταγράφοντας την καθημερινή ζωή και τα έθιμά τους. Όπως η ίδια σημειώνει, «το ντοκιμαντέρ μου είναι εντελώς... χειροποίητο. Ήμουν ολομόναχη στο γύρισμα, κάνοντας η ίδια τη φωτογραφία, τον ήχο, τη σκηνοθεσία και το σενάριο. Προσπάθησα να κοιτάξω τον κόσμο με την αθωότητα του ανθρώπου που επικοινωνεί με τη θρησκεία μέσα από την ποίηση που εκείνη αποπνέει. Με την αθωότητα του κινηματογραφιστή που χρησιμοποιεί τον φακό σαν στυλό, για να καταγράψει και να ανασυνθέσει όλα όσα κάνουν την καρδιά του να χτυπά». Πάνω στο μικρό αυτό νησί της Δωδεκανήσου, υπάρχει μια αληθινή Ελληνική κοινότητα που εξακολουθεί να επιβιώνει γιατί δεν έπαψε να συντηρεί την παράδοση της. Στην συγκεκριμένη εκκλησιαστική περίοδο μπορεί να δει κανείς καθαρά μια ιδιαίτερη πλευρά της Ορθοδοξίας, όπου το ιερό στοιχείο με το ανθρώπινο ενώνονται εντελώς φυσικά. Μέσα σ΄ ένα άγριο και συνάμα ήρεμο ηφαιστειακό τοπίο, ένας πολύτιμος μικρόκοσμος
Βαθμολογήστε την ταινία!