Υπόθεση: Ο Τζακ Ράιαν έχει καιρό που σταμάτησε να είναι αναλυτής για τη CIA. Πηγαίνει διακοπές με την οικογένειά του στο Λονδίνο. Καθώς επισκέπτονται το παλάτι του Μπάκινγκχαμ γίνεται τρομοκρατική επίθεση εναντίον του Λόρδου Χολμς, μέλους της Βασιλικής οικογένειας.
Ο Ράιαν σώζει τον Χολμς από βέβαιο θάνατο, σκοτώνοντας ένα τρομοκράτη. Από τότε γίνεται ήρωας, αλλά και στόχος των τρομοκρατών
Το Παιχνίδια Ολέθρου είναι ένα περισσότερο από αξιοπρεπές θρίλερ, ίσως λίγο ξεπερασμένο όταν το βλέπετε τώρα, αλλά εξακολουθεί να είναι ένα πολύ αποτελεσματικό δείγμα της πάλης καλού κατά κακού. Το αρχικό υλικό είναι τόσο πυκνό και περίπλοκο που θα ήταν δύσκολο να χωρέσει σε μια ταινία διάρκειας 2 ωρών, αλλά πιστεύω ότι οι δημιουργοί καταφέρνουν να το διατηρήσουν ζωντανό, ενώ κάνουν τους αντίστοιχους χαρακτήρες ενδιαφέροντες και ευδιάκριτους. Η ερμηνεία στην παράσταση είναι κάτι παραπάνω από επαρκής, ο Χάρισον Φορντ είναι υπέροχος στο ρόλο του Τζακ Ράιαν, καταφέρνει να τον απεικονίσει ως έναν ευαίσθητο οικογενειάρχη που μπορεί να φτάσει στα άκρα όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα και η Αν Άρτσερ είναι αρκετά σταθερή ως σύζυγος και μητέρα
Ηγέτης των κακών είναι ο πολύ κακός Σον Μπιν, ο οποίος είναι λίγο κακογραμμένος, ενώ ο Richard Harris δυστυχώς δεν χρησιμοποιείται αρκετά. Τα σετ δράσης είναι δυνατά, όχι τραβηγμένα και ευτυχώς έχουμε ένα καθηλωτικό τελικό αποτέλεσμα που μας δικαιώνει για την επιλογή της ταινίας που έχουμε κάνει. Είναι κλασική ως ένα βαθμό όπως δεκάδες άλλα θρίλερ της δεκαετία του '90, αλλά αυτό οι συνδυασμένες προσπάθειες όλων των συντελεστών το κάνουν τελικά να ξεχωρίζει
Βαθμολογήστε την ταινία!