Υπόθεση: Ο αναπληρωτής σερίφης της κομητείας Κερν, Τζο «Ντέκε» Ντίκον αποστέλλεται στο Λος Άντζελες για κάτι που θα έπρεπε να ήταν μια απλή και γρήγορη αποστολή συλλογής αποδεικτικών στοιχείων. Αντίθετα, εμπλέκεται στην αναζήτηση ενός κατά συρροή δολοφόνου που τρομοκρατεί την πόλη. Επικεφαλής των ερευνών για την αναζήτηση του ενόχου είναι ο Σερίφης Τζιμ Μπάξτερ, ο οποίος εντυπωσιάζεται από το αστυνομικό ένστικτο του Ντέκε και ανεπίσημα ζητάει τη βοήθειά του. Καθώς όμως αναζητούν τον δολοφόνο, ο Μπάξτερ δεν γνωρίζει ότι πτυχές της υπόθεσης αυτής αντανακλούν στο παρελθόν του Ντέκε, με ενοχλητικά μυστικά, που θα μπορούσαν να απειλήσουν πολλά περισσότερα από την ίδια την υπόθεση
Μια ταινία μπορεί να αφήσει αισθήματα με πολλούς τρόπους - χαρά, λύπη, έκπληξη ή οτιδήποτε άλλο - αλλά ο κοινός παρονομαστής των καλών είναι ότι όταν σβήνουν τα φώτα, νιώθεις ικανοποιημένος, οτι άξιζε το ταξίδι. Δεν ένιωσα όμως έτσι όταν τελείωσε η ταινία. Ναι, το νόημα το πιάσαμε: ένας ντετέκτιβ που ασχολείται με μια υπόθεση δολοφονίας μπορεί να αποκτήσει εμμονή. Είναι το βάρος της ευθύνης, η αναζήτηση δικαιοσύνης, ανταπόδοσης ή ακόμα και εκδίκησης - επιλέξτε τον δικό σας λόγο - για το θύμα. Και το νόημα της ιστορίας είναι η παλιά παροιμία: «Πριν ξεκινήσετε ένα ταξίδι εκδίκησης, σκάψτε δύο τάφους» . Ωραία όλα αυτά, αλλά κατά τη γνώμη μου, αυτή η ιστορία "έλιωσε" τα τελευταία 30 λεπτά. Με λίγη σκληρή δουλειά στο σενάριο και περισσότερη εφευρετικότητα, θα μπορούσε να μας δώσει περισσότερα
Παρόλα αυτά, ήταν διαφορετική, με εξαιρετική σκηνοθεσία και μουσική και ατμόσφαιρα, που την κάνει να ξεχωρίζει από τις τόσες χιλιάδες αστυνομικές ταινίες που κυκλοφορούν. Κλασική αξία ο Ντάνζελ Ουάσινγκτον και πολύ καλός ο Ραμι Μαλεκ. Αξίζει να τη δείτε 100%
Βαθμολογήστε την ταινία!