Υπόθεση: Βρισκόμαστε στη Βόρειο Αφρική, όπου μία μυστηριώδης μόλυνση σκορπάει παντού την τρέλα και το θάνατο με τρομακτικές επιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη... Η επιστήμονας των Ηνωμένων Εθνών, Δρ. Εύα Ρόχας (Πενέλοπε Κρουζ), διερευνά τα αίτια της οικολογικής αυτής καταστροφής και προσπαθεί να βρει ένα τρόπο για να τη σταματήσει, όταν κάποιος αποπειράται να τη δολοφονήσει. Την τελευταία στιγμή, σώζεται από έναν κυβερνητικό πράκτορα και αδιόρθωτο τυχοδιώκτη, με το όνομα Ντερκ Πιτ (Μάθιου Μακόναχι)! Οι δυο τους θα ενώσουν δυνάμεις με τον καλύτερο φίλο του Ντερκ, τον Αλ Τζιορντάνο (Στιβ Ζαν), για να βρουν την πηγή της μόλυνσης που εξαπλώνεται σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο και που απειλεί να καταστρέψει τη ζωή όπως την ξέρουμε. Κι ενώ ο χρόνος λιγοστεύει επικίνδυνα, ο Ντερκ Πιτ πρόκειται να κάνει μία εντυπωσιακή ανακάλυψη που όχι μόνο μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή, αλλά μπορεί να λύσει και ένα μυστήριο που για αιώνες στοιχειώνει το μυαλό των εξερευνητών...
Μου αρέσουν οι ταινίες που είναι εξαιρετικά απίστευτες, καθώς αυτού του είδους οι ταινίες είναι συνήθως και διασκεδαστικές. Το Sahara, όχι δεν ήταν απλώς μια διασκεδαστική ταινία, αλλά ήταν μια κακή φθηνή παραγωγή, από αυτές που μας έχει συνηθίσει το Χόλιγουντ. Προσωπκά πιστεύω οτι κανείς δεν θα τη παρακολουθούσε πάνω από 15', αν δεν υπήρχαν ο Μάθιου Μακόναχι και η Πενέλοπε Κρουζ. Η κωμωδία που υποτίθεται που υποτίθεται ότι θα υπάρχει, δεν υπήρχε. Η δράση ήταν κάτω από το μέσο όρο, η ιστορία τόσοοοοοο άδετη, αδιάφορη και χιλιοπαιγμένη και η ταινία θα μπορούσε να είχε κοπεί πολύ πριν καθώς το τέλος τραβούσε περισσότερο από όσο χρειαζόταν. Η διάρκεια των δύο ωρών είχε την αίσθηση πέντε ωρών και σχεδόν με πήρε ο ύπνος. Δεν είχα μεγάλες προσδοκίες για την ταινία αλλά περίμενα κάτι καλύτερο. Τελικά, τη Σαχάρα αξίζει να την παρακολουθήσετε μόνο αν είστε σκληροπυρηνικός θαυμαστής οποιουδήποτε από τους δύο πρωταγωνιστές. Αν δεν είστε τότε μείνε μακριά
Βαθμολογήστε την ταινία!