Υπόθεση: Το Adamant είναι ένα ξεχωριστό κέντρο ημέρας. Μια πλωτή κατασκευή που βρίσκεται στον Σηκουάνα στην καρδιά του Παρισιού, καλωσορίζει ενήλικες που πάσχουν από ψυχικές διαταραχές, προσφέροντας το είδος φροντίδας που τους γειώνει στον χρόνο και τον χώρο και τους βοηθά να αναρρώσουν ή να αναπτερώσουν το ηθικό τους. Η ομάδα που το διευθύνει προσπαθεί να αντισταθεί στην υποβάθμιση και την απανθρωποποίηση της ψυχιατρικής όσο καλύτερα μπορεί.
Το «Ποταμόπλοιο» δεν είναι ένα συμβατικό ντοκιμαντέρ. Η ιστορά μας γλιτώνει από τους ψυχρούς τοίχους των ψυχιατρείων και τις ομιλίες των θεραπευτών, όχι ότι δεν έχουν ενδιαφέρον, αλλά προέρχονται απαραίτητα από ανθρώπους που «ξέρουν καλύτερα». Αντίθετα, ο Philibert επιμένει να κρατάμε το ανθρώπινο επίπεδο, παρουσιάζοντάς μας αληθινούς ανθρώπους, Αυτή η μαγεία οφείλεται στο μέρος όπου συναντιέται αυτή η μικρή κοινότητα ασθενών και θεραπευτών: μια ξύλινη φορτηγίδα, το ποταμόπλοιο δηλαδή, που χτίστηκε ειδικά για να στεγάσει έναν κέντρο φροντίδας. Σε αυτό το πλωτό παράρτημα νοσοκομείου, η θεραπεία των νευρικών διαταραχών είναι ιδιαίτερα άτυπη καθώς οι ασθενείς και οι φροντιστές είναι «συν-συγγραφείς» της φροντίδας τους. Οι άνθρωποι ενθαρρύνονται εκεί να ανταλλάξουν ιδέες, να λάβουν μέρος σε φυσικές, καλλιτεχνικές ή/και πολιτιστικές δραστηριότητες. Κάποιοι μάλιστα μαζεύονται για να κάνουν τους λογαριασμούς του συλλόγου. Χωρίς να προσθέσει τον παραμικρό σχολιασμό, γυρίζοντας με απλότητα, ο ντοκιμαντερίστας μας κάνει φίλους ανθρώπους που είναι αστείοι (όπως η ανεπανάληπτη Muriel Thourond), μπερδεμένοι, ποιητικοί, διαυγείς (όταν βρίσκονται υπό θεραπεία) και καλλιτεχνικοί. Ένα μικρό αριστούργημα ανθρωπισμού, τρυφερότητας και χιούμορ, το Ποταμόπλοιο, σας περιμένει!
Βαθμολογήστε την ταινία!