Υπόθεση: Η Mαρί και ο Κλοντ Βερνέιγ είναι ένα παραδοσιακό ζευγάρι της μεσοαστικής γαλλικής κοινωνίας, που έχουν τέσσερις υπέροχες κόρες. Οι τρεις από αυτές, η Ιζαμπέλ, η Οντίλ και η Σεγκολέν, έχουν παντρευτεί άνδρες που δεν είναι Γάλλοι: ο ένας είναι Άραβας, ο άλλος Εβραίος και ο τρίτος Κινέζος. Όταν η Λορ, η τέταρτη κόρη τους, τους ανακοινώνει ότι θα παντρευτεί τον Σαρλ, οι γονείς της είναι τρισευτυχισμένοι. Ο Σαρλ είναι Γάλλος και καθολικός! Επιτέλους, θα γίνει στην οικογένεια κι ένας γαλλικός παραδοσιακός γάμος! Όμως η Λορ έχει σκόπιμα παραλείψει μία σημαντική λεπτομέρεια: ο Σαρλ είναι από τη Σενεγάλη
Προσωπικά τη βρήκα χαριτωμένη. Δεν είναι η κωμωδία που θα πέσεις κάτω από τα γέλια, αλλά διαθέτει ένα κωμικό και πρωτότυπο σενάριο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γαλλικό χιούμορ έτσι όπως αποδίδεται, υπάρχει ωστόσο μια περιττή χρήση των ρατσιστικών διαλόγων μεταξύ των διαφόρων φυλών. Εκτός από τον κύριο ρόλο του ατυχή πατέρα, που υποδύεται εξαιρετικά ο Κριστιάν Κλαβιέ, πρέπει να πω οτι και οι 4 γαμπροί παίζουν πολύ καλά, σε αντίθεση με τις κόρες, οι οποίες είναι αδιάφορες στη σκηνή. Το sequel ακολούθησε 5 χρόνια μετά, αλλά προφανώς βρίσκω το αρχικό αρκετά καλύτερο
Η ταινία κυκλοφόρησε στη Γαλλία με τον τίτλο "Θεέ μου τι σου κάναμε;" που αντανακλά ένα ρητορικό ερώτημα που θέτει η μητέρα των κοριτσιών (Chantal Lauby) όταν έμαθε την επιλογή της τέταρτης κόρης της για έναν αρραβωνιαστικό μη Ευρωπαίο.
Η όλη ιδέα δεν ξεκινά άσχημα. Φανταστείτε μια αστική οικογένεια καθολικών Γάλλων, των οποίων οι τέσσερις Ρεπουμπλικανές κόρες επέλεξαν να παντρευτούν έναν μουσουλμάνο, έναν Εβραίο, έναν Κινέζο και έναν Σενεγαλέζο. Οι κόρες φαίνονται ευτυχισμένες καθώς φαίνεται να μην μισούν τους συζύγους τους αλλά και καμία από αυτές δεν δείχνει την παραμικρή σπίθα χημείας με τον άντρα της. Χαρακτηριστική είναι η απογοήτευση του πατέρα (του Christian Clavier, του πιο δυνατού "χαρτιού" της ταινίας) που μεγαλώνει ολοένα και και περισσότερο σε κάθε γάμο, οι οποίοι λαμβάνουν χώρα στα πρώτα λεπτά της ταινίας. Πρώτον, το χιούμορ μερικές φορές είναι μακριά από το καλό γούστο και πιο κοντά σε αληθινά ρατσιστικά σχόλια, τα οποία γίνονται ευθέως. Δεύτερον (και πολύ πιο σημαντικό σε μια κωμωδία) συχνά δεν είναι αστεία καθόλου. Γενικά, πρωτότυπο το σενάριο, καλά σκηνοθετημένη, αλλά προβληματική στους διαλόγους
Βαθμολογήστε την ταινία!