Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Ειναι μια απο τις ταινιες η οποια απο την αρχη μεχρι και το τελος κρατα τον θεατη σε αγωνια.Παραλληλα ομως θα μπορουσα να πω πως διατηρει και μια μικρη δοση παθους.Με λιγα λογια,παρακολουθειται ευχαριστα,χωρις να περιεχει σκηνες πορνο και βιας.Βασικα,για να πω την αληθεια,σε εμενα μου αρεσε τοσο πολυ που μολις την πρωτοειδα στην τηλεοραση,αμεσως την επομενη ημερα ετρεξα να την αγορασω...
Η Ληστεία της Στοκχόλμης (2018)
Ο σκηνοθέτης Budreau κάνει μια πολύ ασυνήθιστη προσέγγιση στο θρίλερ της ομηρίας κάνοντας μια ταινία που δεν είναι πραγματικά τόσο συναρπαστική. Δε μοιάζει με το Σκυλίσια Μέρα με τον Αλ Πατσίνο, αλλά περισσότερο σε μια μελέτη χαρακτήρα του οποίου το έγκλημα κατέληξε να αλλάξει όχι μόνο την κατανόηση της εγκληματικής ομηρίας, αλλά και της σύγχρονης λαϊκής γλώσσας. Ο καθένας ξέρει...