Λοιπον, η ταινία δεν μου αρεσε καθόλου! Δεν θελω να γίνω κακος αλλά αρχικά ας ξεκινήσουμε από τον κάμερα μαν..φίλε επιληψία έχεις ; Δεύτερον, η σκηνοθεσία απαίσια από την μια σκηνή στην άλλη χωρίς νοημα. Τρίτον, περίμενα 2 ωρες μέχρι να αποκτήσει λιγο νοημα (τελικά δεν απέκτησε ποτε)
Δύο γείτονες, μια γυναίκα και ένας άνδρας,δημιουργούν έναν ισχυρό δεσμό αφού και οι δύο υποπτεύονται εξωσυζυγικές δραστηριότητες των συζύγων τους. Ωστόσο, συμφωνούν να διατηρήσουν τον δεσμό τους πλατωνικό για να μην διαπράξουν παρόμοια λάθη. Ανεξάρτητα από το ποιες άλλες ιδιότητες έχει αυτή η ταινία, αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο είναι το πώς υπάρχει τόσο πλούσιο χρώμα. Ναι, υποτίθεται...
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...