Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...
Μην ακούτε κανέναν προκατειλημμένο ιδεολογικά: μια χαρά είναι η ταινία, ωραία σκηνοθεσία, μπομπάτη μουσική. Αν υπάρχει θέμα, αυτό είναι ότι μάλλον δεν παρουσιάζει σωστά μερικά πράγματα, όπως ότι δεν δείχνει το σημαντικό ρόλο του απλού κλήρου στην επανάσταση. Όσοι μιλούν για "φασιστική" ταινία, πολύ θα ήθελαν να έχει αποτύχει η επανάσταση και τότε θα βλέπαμε πώς θα καλοπερνάγανε...
Μετά την Καταιγίδα (2018)
Πολύ δράμα και λίγο περιπέτεια. Θα μπορούσε να ήταν περισσότερο περιπέτεια αλλά τα ατελείωτα flashbacks χαλάνε τη ροή. Αν και πρόκειται για αληθινή ιστορία δεν θα μπορούσα να πω πως την βρήκα συναρπαστική. Εστίασε περισσότερο στη σχέση των πρωταγωνιστών και λιγότερο στο ίδιο το γεγονός. Στην πραγματικότητα, μάλλον οι 41 μέρες επιβίωσης δεν θα ήταν πολύ περιπετειώδεις, αφού η ταινία...