Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...
Το "Μια Ενοχλητική Αλήθεια" του Davis Guggenheim του 2006 ήταν μια αποτελεσματική άσκηση ευαισθητοποίησης, εστιάζοντας στις "διαφάνειες" του Αλ Γκορ, όπως τις ονομάζει, στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Έντεκα χρόνια μετά, η συνέχεια εντείνει την κρίση: είναι περιττό να πούμε ότι καθώς το χρονοδιάγραμμα του ντοκιμαντέρ προσεγγίζει το παρόν, το φάσμα του Trump αναδύεται...
Λέμονι Σνίκετ: Μία Σειρά από Ατυχή Γεγονότα (2004)
Ήταν μια υπέροχη ταινία, με τέλεια κουστούμια και μουσική! Ο Jim Carrey θεός, όπως και όλοι οι άλλοι ηθοποιοί! Δεν μπορώ να πιστέψω πως βγήκε μια ταινία κωμωδίας και θλίψης ταυτόχρονα, συνδυασμένη απίστευτα!!! Με έκανε να γελάσω, να κλάψω και να καταλάβω πως έχω τα πάντα (στέγη, φαγητό, άνθρωπους δίπλα μου, που να με καταλαβαίνουν και να με αγαπάνε) !!! Μια φανταστική ταινία μπράβο!!!...