Η καλά ερμηνευμένη και διακριτική προσαρμογή του μυθιστορήματος του John Grisham δεν έχει ένα αρκετά στιβαρό σενάριο για να μεταφερθεί στην μικρή οθόνη, αλλά έχει ένα καταπληκτικό καστ που ανυψώνει αυτή τη μέτρια ταινία πέρα από τα προβλήματά της. Το σενάριο έχει πάρα πολλά κενά στη λογική για να το δείτε στα σοβαρά και η σκηνοθεσία στερείται μιας ξεκάθαρης αφήγησης για να περάσει...
Η ταινία είναι απίστευτα κουραστική. Η πρώτη μισή ώρα αφορά έναν ατελείωτο διάλογο μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Οι διάλογοι αυτοί χωρίς νόημα συνεχίζονται και μετά σε άλλο χώρο. Ανά διαστήματα η ταινία δείχνει άσχετες σκηνές που δεν αφορούν τη ροή της. Κάποιοι χαρακτήρες είναι υστερικοι η γίνονται υστερικοι, έντονα και ψεύτικα. Με λίγα λόγια η ταινία είναι...
Ο Πλανήτης Των Πιθήκων (2001)
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...