Ο σκηνοθέτης Jon Favreau επέστρεψε και εξέλιξε τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν στο Βιβλίο της Ζούγκλας του 2016 για να δημιουργήσει μια ταινία πρωτοφανή υπερρεαλισμού. Κάποιες φορές, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι όλα όσα βλέπουμε στην οθόνη είναι μια τεχνητή δημιουργία - κάθε πλάσμα που κινείται, κάθε χόρτο, κάθε σχισμή που έχει το Pride Rock. Ο Βασιλιάς των Λιονταριών είναι...
Σαν σενάριο εύστοχο. Σαν σκηνοθεσία εξίσου εύστοχη. Σαν πλοκή αρκετά αργή και πολύπλοκη δίχως να υπάρχει κρυφό νόημα κτλ. Θα προτιμούσα μια ηθοποιό με πιο τρομακτική όψη. Και άντρες ηθοποιούς που να ξεχωρίζω ποιος είναι ποιος. Μου βάλατε όλους τους ξανθούς με μούσια, δεν καταλάβαιναμε ποιος είναι ποιος. Κατά τα άλλα, ναι, είχε ωραία νοήματα, αλλά θα μπορούσαν να είχαν παρουσιαστεί...
Ένα Ολόγραμμα για τον Βασιλιά (2016)
Η ταινία όταν κυκλοφόρησε δεν πήρε καλές κριτικές. Μερικοί μάλιστα τη χαρακτήρισαν ως η χειρότερη ταινία του Τομ Χανκς. Σε πρώτη ανάγνωση, τα παραπάνω δεν είναι άδικα. Πράγματι η ταινία είναι λιτή, αργή, χωρίς να είναι προφανές το νόημα αυτών που συμβαίνουν αλλά ούτε να φαίνεται κάποια κατάληξη στο τέλος του τούνελ. Ωστόσο η ταινία περιέχει έναν σουρεαλισμό, ο οποίο γίνεται καλύτερα...