Ενδιαφέρουσα, κυρίως λόγω της παρουσίας της Νούμι Ραπάς και του Τέρενς Χάουαρντ. Ο Κόλιν Φάρελ αν και πρωταγωνιστής, χάνεται λόγω των καλλιτεχνικών αλλά και φυσικών του διαστάσεων. One man show λοιπόν για τον Κόλιν Φάρελ, ο οποίος όπως είναι αναμενόμενο τα βάζει με όλους και τους καθαρίζει όλους με απίστευτη ευκολία. Το σενάριο τετριμμένο: κάποιος προσπαθεί να εκδικηθεί τους υπεύθυνους...
Ο Τζον Κραζίνσκι ως πρωταγωνιστής δεν θα έπρεπε να παίζει σε τέτοιου είδους ταινίες. Φαίνεται πιο μαλθακός, πιο baby face, δε κολλάει πουθενά με τους υπόλοιπους σκληροτράχηλους στρατιώτες, κάποια ρομαντική κωμωδία θα του ταίριαζε καλύτερα. Αν κάτι αξίζει σε αυτή τη ταινία, είναι οι μάχες μεταξύ των αμερικανών και των ισλαμιστών, οι οποίες είναι πολύ αληθοφανείς και καλά δοσμένες...
Ταρίχευση (2006)
Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Μια ηλίθια σε σενάριο ανώμαλη ταινία, πιθανόν για να κάνει εντύπωση ο σκηνοθέτης. Γεμάτο αηδιαστικές σκηνές οι οποίες δεν χρειάζονται και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που είναι τόσο μα τόσο αηδιαστική. Να ήταν έαν splatter με zombie θα είχε νόημα. Οσκαρ βλακείας πραγματικά