Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Αυτή η ταινία δεν φτάνει ποτέ στα ύψη ή θα έπρεπε να είναι ο απόλυτος πα΄τος του πιο αριστοτεχνικού The Hunt for Red October. Ο Γκάρι Όλντμαν ροκανίζει το τοπίο ως ο γέρος στρατιωτικός που στην πραγματικότητα εμφανίζεται ως ένας ανίκανος πολέμαρχος. Ο Τόμπι Στίβενς, ο οποίος συνήθως ασχολείται με κομψούς ρόλους, παίζει έναν μάτσο αρχηγό ειδικών επιχειρήσεων. Δεν αφήνει κανένα κλισέ...
Μακρινός Ορίζοντας (1992)
Λοιπόν θα σας πω την άποψη μου ως 17αρης που την έβλεπε πρώτη φορά. Η αρχη ήταν κάπως περίεργη και δεν σε έπειθε για πολλά. Όταν όμως πήγαν στην Βοστόνη υπήρχε τόση ένταση που οριακά δεν ήθελες να χάσεις ούτε δευτερόλεπτο. Επίσης με ενόχλησε λίγο το γεγονοσ οτι το happy end ήρθε πολύ αργά (τελευταιο λεπτο) και κόπηκε αρκετά απότομα. Θα προτιμούσα να είχε αλλά 3 λεπτά και να έδειχνε...