Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου
Πρόκειται για μια λεπτομερής και ρεαλιστική απεικόνιση των ορειβατών - όλων των επιπέδων - που αντιμετωπίζουν τις χειρότερες πιθανές συνθήκες, σε ύψη και κλίματα που φαίνονται σχεδιασμένα για να εξολοθρεύσουν το ανθρώπινο σώμα. Θα μείνω σ αυτό ως ιδέα και στα πολύ εντυπωσιακά εφέ της ταινίας, αλλιώς το σενάριο είναι "μαγειρεμένο" σε κλασικές συνταγές
Ο Δρόμος Της Απώλειας (2002)
Ήταν κάπως περίεργο να βλέπω τον Τομ Χανκς σε αυτή την ταινία. Νομίζω ότι η θετική του εικόνα τον δυσκολεύει να τον δούμε ως ψυχρό δολοφόνο. Ο χαρακτήρας του Χανκς έχει την ιδιότητα ενός είδους νονού που κρατά την οικογένεια ενωμένη. Πέρα από αυτό, είναι περισσότερο μια ταινία για μια τάση που υπάρχει πάρα πολύ στην κουλτούρα μας, αυτή των ισχυρών που καταβάλλουν κάθε μέσο για...