Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι η Toni Collette ήταν φανταστική σε αυτήν την ταινία. Μια τόσο υποτιμημένη ηθοποιός. Έχοντας πει αυτό, όλα τα άλλα σχετικά με την ταινία είναι αδιάφορα. Ο διάλογος, η ανάπτυξη των χαρακτήρων και το συνολικό σενάριο έχουν σοβαρά κενά. Η σκηνή στην οποία τα παιδιά πηγαίνουν στο πάρτι είναι μια από τις πιο γελοίες σκηνές στην ταινία . "Πηγαίνετε...
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Ο Δικηγόρος του Διαβόλου (1997)
Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...