Επτά χρόνια μετά την επιτυχία της ταινίας Μικρά Αθώα Ψέμματα (Les Petits Mouchoirs) έρχεται η πολυαναμενόμενη συνέχεια και φαίνεται οτι άξιζε τον κόπο να περιμένουμε. Η επιτυχία της δεν είναι στην μάλλον προβλέψιμη πλοκή της, αλλά στη χημεία στην οθόνη, στους χαρακτήρες στους οποίους αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας και τους φίλους μας και την εκπληκτική ζεστή ατμόσφαιρα που κάνει κάποιον...
Αυτή η ταινία είχε πολλές δυνατότητες. Ξέρω ότι ήταν μια υπερβολική δραματοποίηση μιας πραγματικής κατάστασης, αλλά αισθάνομαι ότι θα μπορούσε να έχει δώσει πολύ περισσότερα. Υπάρχουν μέρη της ταινίας που είναι πολύ δυνατά και μπορούν να σας ενθουσιάσουν ή να αισθανθείτε απορροφημένοι από την ταινία, αλλά αυτά χάνονται γρήγορα. Το τέλος την έσωσε κάπως. Θα ήθελα πολύ να δω ένα remake...
Η Δύναμη Του Κεραυνού (1995)
Λίγο αφότου ο Τσάκι Τσαν αποφάσισε να γίνει εμπορικός. Εκτός από πολύ καλό ξύλο, κάνει και τα υπόλοιπα πολύ καλά. Δε θα το παρεξηγήσουμε όμως πολύ, ήταν η εποχή της άνθισης αυτών των ταινιών δράσης με ήρωες χαρακτήρες που βαράνε χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό. Γουίλις, Σβανζενέγκερ, Σταλόνε, Βαν Νταμ, Σιγκάλ, Λούγκρν, Νόρις κτλ κτλ