Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...
Ο Τζον Κραζίνσκι ως πρωταγωνιστής δεν θα έπρεπε να παίζει σε τέτοιου είδους ταινίες. Φαίνεται πιο μαλθακός, πιο baby face, δε κολλάει πουθενά με τους υπόλοιπους σκληροτράχηλους στρατιώτες, κάποια ρομαντική κωμωδία θα του ταίριαζε καλύτερα. Αν κάτι αξίζει σε αυτή τη ταινία, είναι οι μάχες μεταξύ των αμερικανών και των ισλαμιστών, οι οποίες είναι πολύ αληθοφανείς και καλά δοσμένες...
Ελεγεία ενός Έρωτα (2008)
Ο μόνος λόγος για να τη δείτε είναι η υποκριτική η οποία ήταν εξαιρετική. το soundtrack επίσης. Αλλά βρήκα απίστευτη τη σχέση μεταξύ Κίνγκσλει και Κρουζ και ολόκληρη τη πλοκή απίστευτα ξεπερασμένη και τραβηγμένη από τα μαλλιά. Θα μπορούσε να είχε γραφτεί πριν από 40 χρόνια, αλλά αυτές οι σχέσεις υπερήλικων καθηγητών - νεαρών φοιτητριών είναι εδώ και δεκαετίες απαξιωμένες. Είμαι...