Λίγο αφότου ο Τσάκι Τσαν αποφάσισε να γίνει εμπορικός. Εκτός από πολύ καλό ξύλο, κάνει και τα υπόλοιπα πολύ καλά. Δε θα το παρεξηγήσουμε όμως πολύ, ήταν η εποχή της άνθισης αυτών των ταινιών δράσης με ήρωες χαρακτήρες που βαράνε χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό. Γουίλις, Σβανζενέγκερ, Σταλόνε, Βαν Νταμ, Σιγκάλ, Λούγκρν, Νόρις κτλ κτλ
Αν και η ταινία έχει το ελαφρυντικό οτι είναι γυρισμένη το 1996, ακολουθεί πλήρως το εδώ και δεκαετίες χολιγουντιανό μοντέλο του action movie με FBI, CIA, πρώην πράκτορες, συνωμοσίες, πλεκτάνες κι έναν ήρωα (με μια ηρωίδα) που θα σωθούν και θα σώσουν τον κόσμο. Η ταινία θυμίζει πολύ το "Η Κληρονομιά του Μπορν" (αυτή ήταν η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό) και εκατοντάδες άλλες! Ο Κιάνου...
Πολιορκία στην Οδό Λιπέρτη (2019)
Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...