Όταν πρόκειται για κωμωδίες κατασκόπων, έχω δει τις περισσότερες από τις πρόσφατες και πολλές από τις παλαιότερες. Είναι ένα είδος που βασίζεται σε ανατροπές πλοκών που τις περισσότερες φορές, μπορείτε να τις δείτε από μίλια μακριά, ειδικά αν έχετε ήδη δει μερικές. Αυτή εδώ δεν διαφέρει. Καμία πραγματική πλοκή δεν είναι πραγματικά εκπληκτική, συμπεριλαμβανομένου του τελικού "αστείου"....
Εδώ δεν υπάρχει μια πρωτότυπη ιδέα ούτε η ταινία παραμένει μακριά από τις συνηθισμένες ρομαντικές κωμωδίες και η πλοκή είναι κάπως προβλέψιμη. Αλλά παρόλο που έχει όλα τα συστατικά για ένα ακόμα συνηθισμένο ρομάντζο, είναι φρέσκο και διασκεδαστικό. Κυρίως λόγω του Radcliffe και της Kazan, των πρωτότυπων διαλόγων και αποφεύγοντας τη καθαρή. Επίσης, η ιστορία από μόνη της φαίνεται...
Δεν Έχω Ξεχάσει το Περσινό Καλοκαίρι (1998)
Γιατί κάθε φορά που υπάρχει μια νέα επιτυχημένη ταινία, θα πρέπει μετά από λίγο να κάνουν μια συνέχεια της; Το "Δεν έχω ξεχάσει το περσινό καλοκαίρι" επαναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα από το πρωτότυπο, συν/πληνκάποια μέλη του καστ. Ελπίζω απλώς να μην κάνουν άλλη μια ταινία του στυλ "Ξέρω τι έκανες". Όχι μόνο δεν υπάρχει τίποτα που μπορούν να προσθέσουν στην ιδέα, αλλά και ο τίτλος...