Ξεκίνησα να βλέπω την ταινία με μεγάλες ελπίδες. Δεν υπάρχουν αρκετά ρομαντικά δράματα πια και μου άρεσε που περιγράφηκε ως «μια ιστορία στοιχειωμένης αγάπης». Λοιπόν ... ήταν σαν μια απογοητευτική ιστορία αγάπης για μένα. Χωρίς να κάνω spoilers, η μορφή αυτής της ταινίας περνά μεταξύ του ρομαντικού παρελθόντος και του τρέχοντος χωρισμού των δύο κύριων χαρακτήρων που απεικονίζονται...
Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα (2021)
Το σκηνικό είναι Παρίσι, 13ο διαμέρισμα. Νεανική κουλτούρα. Η γρήγορη ζωή της Γενιάς Υ. Φιλοδοξίες. Ματαιοδοξία. Εγωιστικός θαυμασμός της εξιδανικευμένης αυτοεικόνας και χαρακτηριστικών κάποιου. Σεξ. Αγάπη. Μοναξιά. Σε σενάριο και σκηνοθεσία του βετεράνου Γάλλου σκηνοθέτη Jacques Audiard και γυρισμένο κυρίως σε ασπρόμαυρο, το Les Olympiades, Paris 13e (2021) είναι προσαρμοσμένο...