Ξυλο, μπουνιδι, πιστολιδι, με τους ανθρώπους να σκοτώνονται όπως σε βίντεο γκειμ. Κλασική αμερικανική συνταγή! Ο σκληρός τύπος, ψυχρός δολοφόνος, αηττητος (δεν μένει κανείς ζωντανός στον πέρασμα του) αλλά έχει ιερό σκοπό! να σώσει την κορη... ο δολοφόνος- τρυφερός πατέρας που πάει να βρει την "απαχθεισα", κατά τη γνώμη του κόρη. Ούτε ξέρουμε καν πως μπλέχτηκε εκεινη με τα ναρκωτικά!...
Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...