Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...
Ο Πολ Τζιαμάτι στα καλύτερά του. Μια εξαιρετική ερμηνεία στον ρόλο του Μπάρνει, ενός παραγωγού της τηλεόρασης που βρίσκει τελικά τον έρωτα της ζωής του στη τρίτη σύζυγό του Μίριαμ, που υποδύεται η Ρόζαμουντ Πάικ. Ο Μπάρνει είναι ένας θυελλώδης χαρακτήρας, εγωιστής, επιπόλαιος, αυτοκαταστροφικός που στο τέλος θα τον καταβάλει η νόσος του Αλτσχάιμερ (πιθανότητα, γιατί ποτέ δεν αποκαλύφθηκε...
Δεσποσύνη (2024)
Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...