Ο Vadim Perelman επαναφέρει τη χαρά να βλέπουμε ταινίες στο σαλόνι μας. Μετά από το παλιό αλλά υπέροχο «Σπίτι από άμμο και ομίχλη», επέστρεψε ξανά με ένα ακόμη αριστούργημα. Η σκηνοθεσία, η ηθοποιία και η αφήγηση είναι στο υψηλότερο σημείο του σύγχρονου ποιοτικού κινηματογράφου. Προφανώς απολαμβάνει να κάνει ταινίες για τους Πέρσες και την πλούσια και όμορφη γλώσσα και τον πολιτισμό...
Μου άρεσε πολύ αυτή η ταινία και αναρωτιόμουν γιατί δεν είναι τόσο γνωστή. Καθώς χρησιμοποιώ τα τρένα πολύ, η ταινία ήταν πιο προσωπική για μένα, καθώς θα μπορούσα πραγματικά να ταυτιστώ με πολλές σκηνές για τη ζωή στο τρένο και στους σταθμούς. Η ταινία θα προσελκύσει όσους αναζητούν μια καλή ιστορία μυστηρίου. Μας κρατά συνέχεια σε αγωνία και είναι πραγματικά καλογυρισμένη. Και...
Ηφαίστειο (1997)
Μία από τις πιο ασυναγώνιστα βαρετές και αδιάφορες ταινίες καταστροφών που έχει δει ποτέ ο κινηματογράφος. Κάνει την ομολογουμένως μέτρια και προβλέψιμη αντίστοιχη ταινία ηφαιστείου - το Η Κορυφή του Δάντη - να μοιάζει με αριστούργημα. Η ίδια η ιστορία είναι αδύναμη και όλες οι αμερικανικές ανοησίες και τα κλισέ του Χόλιγουντ σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί σπαταλάς τον χρόνο σου...