Ο Ταραντίνο με έμπνευση σε αμφισβήτηση αυτή μια φορά, μας μεταφέρει 150 χρόνια πριν, σε ένα απομονωμένο καταφύγιο όπου οχτώ χαρακτήρες αποδεκατίζονται μεταξύ τους, γεμίζοντας με το γνωστό κόκκινο χρώμα τις οθόνες μας (λιγότερο ωστόσο από τον μέσο όρο του!) και προσφέροντας στον Ennio Morricone το Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας. Ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον πρωταγωνιστεί αν και λόγω της...
Για μενα η ταινια υπηρξε ποιητικη ονειρικη με υπεροχες εικονες απο θαλασσα και μεσα σε αυτη τη αμμουδια η πρωταγωνηστρια να περπατα ψαχνωντας για κοχυλια η την αλλαγη της ζωης της . Οι ανθρωποι της εποχης το επαρχιακο περιβαλον του χωριου η πληξη ενος γαμου και ο ερχομος του ερωτα μεσα σε γαλαζιο τουλι που στη συνεχεια βλεπουμε να φευγουν τα χρωμματα και να ερχεται η πραγματικοτητα...
Γουέστ Σάιντ Στόρυ (1961)
Το να αποκαλείς το "West Side Story" ένα μιούζικαλ δεν είναι αρκετό. Αντιπροσωπεύει ένα τρομερό επίτευγμα στην ιστορία του κινηματογράφου, ειδικά για το 1961. Είναι σίγουρα στα 5 καλύτερα μιούζικαλ όλων των εποχών μαζί με το "Η Μελωδία της Ευτυχίας", το Grease και το "Ο Μάγος του Οζ" κτλ Βασισμένο στο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", το "West Side Story" αφηγείται την ιστορία των αντίπαλων...