Η ταινία ακολουθεί τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην εξερεύνηση του θανάτου και στον εορτασμό της ζωής και τελικά καταφέρνει να είναι και τα δύο. Ο Lucky είναι ένας χαρακτήρας που στην αρχή δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τη θνησιμότητα του. Δεν το σκέφτηκε γιατί δεν χρειάστηκε. Αλλά όταν τα σημάδια της μεγάλης ηλικίας αρχίζουν να εμφανίζονται, ο Lucky δεν μπορεί παρά να δει τον θάνατο...
Δεν είχα μεγάλες προσδοκίες με το OBLIVION. Δυστυχώς δεν έκανα λάθος. αλλά τα αποτελέσματα είναι κάπως καλύτερα. Στο νέο του πρόσωπο ως ήρωας δράσης, ο Τομ έχει γίνει απλά ΤΕΛΕΙΟΣ. Είναι πάντα ο πιο συμπαθητικός, ο πιο δυνατός, ο πιο έξυπνος και ό,τι πιο ...βρίσκεις. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει για λίγο, αλλά μετά από τόσες πολλές ταινίες υπάρχει μια επανάληψη ακριβώς του...
The Pacific (2010)
Πρώτα απ' όλα είμαι οπαδός του πρώτου "Στη Πρώτη Γραμμή", μιας κι εδώ έχουμε προφανώς κάτι αντίστοιχο και μεταγενέστερο. Αναρωτιέμαι πως το The Pacific έχει πάει τόσο λάθος. Πρώτον, ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει. Δεν γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και έτσι δεν μας ενδιαφέρει όταν αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεύτερον, αρκεί ένα πολυβόλο και οι Ιάπωνες κάνουν τα υπόλοιπα (σκοτώνονται δηλαδή)...