Ενώ βρήκα το "Η Διαδοχή" τρομακτικό - μια ταινία που έχει πολλά κοινά με αυτή εδώ - θα δίσταζα να περιγράψω το Μεσοκαλόκαιρο ως τέτοιο. Έχει κι αυτό το μερίδιό της σε μια φρικτή ιστορία, αλλά η πιο γήινη φύση της επικεντρώνεται στον τρόμο και τα συναισθήματα του ανθρώπου. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και καταθλιπτικές ταινίες τρόμου που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Το ξεκίνημα...
Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...
Ο Αρχιτσιγκούνης (2016)
Δυστυχώς ο "Ραντίν" υποφέρει από υπερβολική υπερβολή! Ο πρωταγωνιστής δεν είναι απλώς τσιγκούνης. έχει εμμονή με την αποταμίευση και τη συσσώρευση χρημάτων σε σημείο που αποκόπτει τον εαυτό του από τη λογική και την κανονική ανθρώπινη επαφή. Φαίνεται περισσότερο σαν μια ψυχιατρική ταλαιπωρία παρά σαν μια κακία, μια ιδιορρυθμία ή μία πτυχή του χαρακτήρα, που σημαίνει ότι το αντιλαμβανόμαστε...