Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
Schwarzenegger is back! Επιτέλους μια ταινία του με τις ριζές της στη δεκαετία του '90, όταν ο Σβαρτσενέγκερ έσπαγε τα ταμεία με τις πρώτες του κωμικές ταινίες δράσεις. Η τελευταία πολύ καλή του εμφάνιση, συνοδεία ευχάριστων και ευφάνταστων χαρακτήρων, σε ένα πολύ καλό σενάριο μιας ομάδας επαρχιωτών που καλούνται να τα βάλουν με έναν βαρώνο ναρκωτικών. Έξυπνο χιούμορ, πολύ δράση...
Ο Πλανήτης Των Πιθήκων (2001)
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...