Θα μπορούσε να ονομαστεί και Battleshit. Είναι από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα θορυβώδες, κλισέ και αφόρητο κινηματογραφικό σκουπίδι που εκμεταλλεύεται το έργο των graphic artists για τους πελάτες της οθόνης που θέλουν να διασκεδάσουν. Ένας απλός τρόπος για να το περιγράψω, είναι ότι είναι βασικά ένα ναυτικό βίντεο στρατολόγησης 200 εκατομμυρίων...
Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...
Πυρετός το Σαββατόβραδο (1977)
Μου άρεσε πολύ όταν βγήκε πριν σχεδόν 40 χρόνια, νομίζω ότι πλέον πρόκειται για ένα αριστούργημα. Δεν υπάρχουν κενά σε αυτήν την ταινία. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βλέπουν την αυθεντικότητα και την ανθρωπιά μέσα στις ατέλειες των χαρακτήρων. Αυτό που έκανε ο Badham ήταν να δημιουργήσει μια ομαλή ενσωμάτωση πολλών σύγχρονων θεμάτων που εξακολουθούν...