Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...
Εκτός Νόμου και Χρόνου (2011)
Πιθανότατα είναι η πιο αστεία ταινία που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Έχει όλα τα βασικά συστατικά μιας παραδοσιακής βαρετής αστυνομικής κωμωδίας: Ένας λευκός ιρλανδός αστυνομικός συνεργάζεται με έναν αφροαμερικανό αστυνομικό, ναρκωτικά, δολοφονίες, διαφθορά και ούτω καθεξής, αλλά ο σκηνοθέτης JM McDonagh μεταφέρει το είδος σε ένα νέο επίπεδο. Από την αρχή μέχρι το τέλος, κάθε σκηνή...