Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Κλασσική ιταλική κωμωδία, από αυτές που βγαίνουν κατά δεκάδες κάθε χρόνο στην Ιταλία. Η ιστορία γνωστή, ο μεσήλικας πρωταγωνιστής αντιλαμβάνεται οτι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια χρόνου στη ζωή του και αποφασίζει να την αλλάξει, εγκαταλείποντας τα στερεότυπα και τον συντηρητισμό. Αν και αυτή είναι μια φάση που προφανώς τη περνάμε όλοι, οι καταστάσεις που θα ζήσει δεν είναι τόσο ιδανικές...
Νόμος Περί Τέκνων (2017)
Δεν κατάλαβα τι ήθελε να πει ο σκηνοθέτης με αυτήν την ταινία, γιατί τίποτα δεν φτάνει στο τέλος του. Το θέμα και η ιδέα είναι καλά, ωστόσο δεν μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο η ιστορία αναπτύσσεται: οι χαρακτήρες δεν είναι καλά οριοθετημένοι και τα συμπεράσματα ασαφή. Η σχέση της Emma Thompson και του αγοριού που πάσχει από λευχαιμία είναι κι αυτή ασαφής, όπως φαίνεται να είναι...