Να ξεκινήσουμε με τα θετικά. Η ταινία έχει άριστη σκηνοθεσία, εξαιρετική ατμόσφαιρα και σκηνικά, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Γυρίστηκε όντως στη Νορβηγία, όπου εξελίσσεται και η ιστορία και εκμεταλλεύεται άριστα τις τοποθεσίες της με αρκετές εντυπωσιακές λήψεις από ψηλά. Η ιστορία ωστόσο είναι τόσο συνηθισμένη. Ένας serial killer, ένας αστυνομικός με προβληματικό παρελθόν...
Τα πρώτα 30 λεπτά ήταν πολύ ελπιδοφόρα. Καλή δράση, αγωνία, υπέροχη ηθοποιία ... αλλά μόλις εμφανίζεται ένας από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, ο Michael, όλα διαλύονται. Όχι μόνο λόγω της ανασφαλούς και αδέξια μέτριας ερμηνείας του, που μου θύμισε κάποια φθηνή δραματική σαπουνόπερα ή ιστορία αγάπης ... αλλά επειδή αντιπροσωπεύει ένα σημείο εισόδου στο παρελθόν της Ava. Ένα βαρετό...
Οι Βράχοι της Ελευθερίας (2019)
Μην ακούτε κανέναν προκατειλημμένο ιδεολογικά: μια χαρά είναι η ταινία, ωραία σκηνοθεσία, μπομπάτη μουσική. Αν υπάρχει θέμα, αυτό είναι ότι μάλλον δεν παρουσιάζει σωστά μερικά πράγματα, όπως ότι δεν δείχνει το σημαντικό ρόλο του απλού κλήρου στην επανάσταση. Όσοι μιλούν για "φασιστική" ταινία, πολύ θα ήθελαν να έχει αποτύχει η επανάσταση και τότε θα βλέπαμε πώς θα καλοπερνάγανε...