Μια ταινία που ακολουθεί έναν γερμανό στρατιώτη σε διάφορες φάσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, του οποίου η πίστη στη πατρίδα γεμίζει αμφιβολίες καθώς ανακαλύπτει τη βαθύτερη ιδεολογία του Γ' Ράιχ. Μια τίμια γερμανική παραγωγή, με αρκετές πολεμικές σκηνές και με καλή αφήγηση μέσα από τα μάτια ενός στρατιώτη, αντικατοπτρίζει μια άλλη πλευρά της "κακής" Γερμανίας, αυτής των ανθρώπων...
Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου (2017)
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...