Και ναι, αυτή πρέπει να είναι η καλύτερη ταινία του 2017. Έχει τα πάντα και τα έχει πολύ. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τις βραβεύσεις, το μυρίζεσαι οτι εδώ παίζεται κάτι μεγάλο. Εξαιρετικός όπως πάντα ο Γούντι Χάρελσον, πιθανόν να έπαιρνε κι εκείνος το Όσκαρ αν ο ρόλος του δε σταματούσε στη μέση της ταινίας. Ρεσιτάλ ερμηνείας και από τον Σαμ Ρόκγουελ που απέσπασε το πρώτο όσκαρ της...
Μια ταινία που μόνο Αμερικάνοι μπορούν να τη δουν και μάλιστα όχι οποιοιδήποτε, αλλά αυτοί που είναι σχετικοί με τα lobbies και την οικονομία. Θέτοντάς το αντίστροφα, αυτή η ταινία δεν είναι για κανέναν άλλον, εκτός από κάποιους Αμερικανούς! Ατέλειωτοι διάλογοι, δύσκολοι διάλογοι και έννοιες, ονόματα και ορολογίες που μόνο ένας Αμερικανός πολιτικός μπορεί να καταλάβει. Τη κλείνεις...
Ξαφνική Απειλή (1995)
Εντάξει, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι υλικό για Oscar. Είναι μια συνηθισμένη ταινία ομηρίας παρόμοια με τη σειρά Die Hard. Υπάρχουν μερικές αρκετά αξιοπρεπείς σκηνές δράσης και μερικές που απλά δεν έχουν νόημα και, αφού τις δείτε, θα μείνετε κάπως μπερδεμένοι. Παρόλα αυτά, είναι μια καλή ταινία. Το καλύτερο μέρος της είναι απροσδόκητα ο κακός. Ο Powers Boothe παίζει τον επικεφαλής...