Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....
Το "Μια Ενοχλητική Αλήθεια" του Davis Guggenheim του 2006 ήταν μια αποτελεσματική άσκηση ευαισθητοποίησης, εστιάζοντας στις "διαφάνειες" του Αλ Γκορ, όπως τις ονομάζει, στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Έντεκα χρόνια μετά, η συνέχεια εντείνει την κρίση: είναι περιττό να πούμε ότι καθώς το χρονοδιάγραμμα του ντοκιμαντέρ προσεγγίζει το παρόν, το φάσμα του Trump αναδύεται...
Lucy (2014)
Καλή ή ιδέα αλλά πολύ φαντασία ακόμα και για μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, καθώς η Γιόχανσον εκτός από άριστη οδηγός και καταπληκτική εκτελέστρια μας έδειξε και πως δημιουργήθηκε το σύμπαν. Δεδομένου του γεγονότος οτι η ταινία γυρίστηκε το 2014 θα μπορούσε να είχε πολύ καλύτερα (αληθοφανή) εφέ. Η Γιόχανσον δε λέει τίποτα εδώ - γενικά δε λέει βέβαια - και μάλλον η ταινία θάβεται...