Από τις ελάχιστες καλές ταινίες του Κόλιν Φάρελ. Όχι οτι φταίνε οι ταινίες, αλλά δεν τον λες και χαρισματικό ηθοποιό. Είναι σαφώς καλύτερος σε ταινίες που δεν παίζει τον εκτελεστή ήρωα, αλλά σε περισσότερο δραματικές, όπως αυτή εδώ, Ο Δικηγόρος ή το Η Μαγική Ομπρέλα. Η ταινία διαδραματίζεται κατά την διάρκεια ενός ιδιαίτερου πολεμικού θέματος (και μόνο γι αυτό, αξίζει μια ευκαιρία),...
Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....
Κυρία Σλόαν (2016)
Μια ταινία που μόνο Αμερικάνοι μπορούν να τη δουν και μάλιστα όχι οποιοιδήποτε, αλλά αυτοί που είναι σχετικοί με τα lobbies και την οικονομία. Θέτοντάς το αντίστροφα, αυτή η ταινία δεν είναι για κανέναν άλλον, εκτός από κάποιους Αμερικανούς! Ατέλειωτοι διάλογοι, δύσκολοι διάλογοι και έννοιες, ονόματα και ορολογίες που μόνο ένας Αμερικανός πολιτικός μπορεί να καταλάβει. Τη κλείνεις...