Η ταινία είναι μοναδική από πολλές απόψεις. Ο διάλογος είναι συγκρίσιμος με το Κοινωνικό Δίκτυο στην πολυπλοκότητα και την απόδοση, η υποκριτική ήταν εξαιρετική (δεν άξιζε Όσκαρ αλλά έκανε τη δουλειά πολύ καλά), Μουσική / Ήχος ήταν πολύ ευχάριστα και μοναδικά, η σκηνοθεσία ήταν υπέροχη, αλλά το μοντάζ ήταν το καλύτερο και σίγουρα έπρεπε να προταθεί για Όσκαρ. Μεγάλα ονόματα οι δύο...
Ένα τίποτα με μόνο τηλεοπτικό κοινό που να μπορεί να την δει, το αμερικάνικο. Κι ενώ η αρχή φαίνεται ενδιαφέρουσα, η εξέλιξη προδίδει τη ταινία καθώς κινείται σε καταστάσεις που ΔΕΝ μας ενδιαφέρουν. Και δεν μας ενδιαφέρουν γιατί εντάξει, δεν είναι και τόσο σημαντικό ένα τέτοιο πείραμα για να μάθουμε και τα αποτελέσματα. Ίσως ο μόνος λόγος που τη δίνει κάποια βαρύτητα είναι οτι αναφέρεται...
Γλυκιά Ζωή (2007)
Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....