Η ταινία είναι μοναδική από πολλές απόψεις. Ο διάλογος είναι συγκρίσιμος με το Κοινωνικό Δίκτυο στην πολυπλοκότητα και την απόδοση, η υποκριτική ήταν εξαιρετική (δεν άξιζε Όσκαρ αλλά έκανε τη δουλειά πολύ καλά), Μουσική / Ήχος ήταν πολύ ευχάριστα και μοναδικά, η σκηνοθεσία ήταν υπέροχη, αλλά το μοντάζ ήταν το καλύτερο και σίγουρα έπρεπε να προταθεί για Όσκαρ. Μεγάλα ονόματα οι δύο...
Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Μια ηλίθια σε σενάριο ανώμαλη ταινία, πιθανόν για να κάνει εντύπωση ο σκηνοθέτης. Γεμάτο αηδιαστικές σκηνές οι οποίες δεν χρειάζονται και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που είναι τόσο μα τόσο αηδιαστική. Να ήταν έαν splatter με zombie θα είχε νόημα. Οσκαρ βλακείας πραγματικά
Mudbound: Δάκρυα στον Μισισιπή (2017)
Υπάρχουν εκατοντάδες ταινίες με θέμα το ρατσισμό στην Αμερική του προηγούμενο αιώνα. Αυτή εδώ έχει την ιδιαιτερότητα των παράλληλων ιστοριών δύο οικογενειών, μιας λευκής και μιας έγχρωμης. Νομίζω πως ο τρόπος αφήγησης αυτός θα μπορούσε να είχε δώσει στην ταινία το Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σενάριο για το 2018. Για την ιστορία, το σενάριο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του...