Όταν μιλάμε για κλασικές ταινίες, μιλάμε για το Οι Άθλιοι. Βασισμένη στο ομώνυμο και πασίγνωστο βιβλίο του Βίκτωρ Ουγκώ, πρόκειται για μια ταινία που κυκλοφόρησε δεκάδες φορές για 100 χρόνια, από το 1912 μέχρι το 2012. Αυτή εδώ, είναι μάλλον από τις καλύτερες εκδοχές της, με Λίαμ Νίσον και Τζέφρει Ρας να γεμίζουν απλόχερα τις σκηνές (αν και όχι τόσο έμπειροι τότε). Η ιστορία αναμφίβολα...
Υπάρχουν εκατοντάδες ταινίες με θέμα το ρατσισμό στην Αμερική του προηγούμενο αιώνα. Αυτή εδώ έχει την ιδιαιτερότητα των παράλληλων ιστοριών δύο οικογενειών, μιας λευκής και μιας έγχρωμης. Νομίζω πως ο τρόπος αφήγησης αυτός θα μπορούσε να είχε δώσει στην ταινία το Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σενάριο για το 2018. Για την ιστορία, το σενάριο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του...
Δεν Έχω Ξεχάσει το Περσινό Καλοκαίρι (1998)
Γιατί κάθε φορά που υπάρχει μια νέα επιτυχημένη ταινία, θα πρέπει μετά από λίγο να κάνουν μια συνέχεια της; Το "Δεν έχω ξεχάσει το περσινό καλοκαίρι" επαναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα από το πρωτότυπο, συν/πληνκάποια μέλη του καστ. Ελπίζω απλώς να μην κάνουν άλλη μια ταινία του στυλ "Ξέρω τι έκανες". Όχι μόνο δεν υπάρχει τίποτα που μπορούν να προσθέσουν στην ιδέα, αλλά και ο τίτλος...