Πραγματικά θυμάμαι ότι η πρώτη ταινία ήταν καταπληκτική με την cool μουσική και το όμορφο animation. Η Lionsgate έκανε καταπληκτική δουλειά. Μέχρι που ήρθε η συνέχεια, το Μπάντι 2. Θα πω πως είναι απαίσιο. Το animation είναι φρικτό, το ύφος της μεταγλώττισης είναι κακή και οι ήχοι των κινουμένων σχεδίων δεν ταιριάζουν στην ταινία. Σε σχέση με το πρώτο Ροκ Σταρ, πέταξαν τους καλούς...
Η αλήθεια είναι ότι έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στα γραφικά, τα οποία είναι πολύ αληθοφανή. Εκτός ίσως από τη σκηνή του Τζόνσον και της γυναίκας του μέσα στο φουσκωτό στο πλημμυρισμένο Σαν Φρανσίσκο, όπου φαίνεται η ένθεση των χαρακτήρων στη σκηνή. Εκτός από αυτό, δεν υπάρχει κινηματογραφικά τίποτα άλλο να προσέξουμε, καθώς σενάριο, πλοκή, ηθοποιία είναι παντελώς αδιάφορα
Σε 60 Δευτερόλεπτα (2000)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διασκευή του σεναρίου της πρωτότυπης και ομώνυμης ταινίας του 1974. Ο Νίκολας Κέιτζ με πολύ μαλλί ακόμα, δεν μπορεί να πει καν πειστικά τις ατάκες του και η σκηνική του παρουσία ταιριάζει περισσότερο σε αυτή ενός κομπάρσου παρά πρωταγωνιστή. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει χαρακτηριστικά στη σκηνή έξω από εστιατόριο που δούλευε η μητέρα του, όπου συζητά...