Αυτή η ταινία είχε μια φοβερή ιδέα και θα μπορούσε να ήταν υπέροχη, εκτός από το τέλος της. Το πρώτο θέμα είναι οτι ο Jaime Foxx υποτίθεται ότι είναι κακός, αλλά στο τέλος γίνεται ο καλός. Αφήνει ένα βιαστή παιδιών για να προωθήσει την καριέρα του και γίνεται ήρωας στο τέλος. Το δεύτερο, ο χαρακτήρας του Gerard Butler που υποτίθεται ότι είναι σούπερ ιδιοφυΐα που υπερτερεί μπροστά...
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του καπετάνιου Ρίτσαρντ Φίλιπς (που έπαιξε ο Τομ Χανκς) ο οποίος το 2009 ήταν ο καπετάνιος ενός αμερικανικού φορτηγού πλοίου το οποίο είχε καταληφθεί από Σομαλούς πειρατές, συνειδητοποιώ ότι με κάνει να ακούγομαι κάπως τρελός που βαρέθηκα με ταινία που περιέχει μια αίσθηση που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως: σίγουρο δόλωμα Όσκαρ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα...
Τσέρνομπιλ (2019)
Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...